Burze chrypią a trąbią w rogi kręcone chmur. Wieje chojarów chorągwią zły rosochaty bór... Niebo w świetlistej łunie, tętent jakowyś w górze. To ty jedziesz, Perunie? Ty to śmigasz na chmurze? Błyski pociskasz przodem, drogi na przełaj wiadome, cztery wiatry, cztery źrebce młode, smagasz czerwonym gromem. A popędzaj! a goń! a dogoń! kogo w chmurach deszczami gnasz!... Z garści wydrę ci włócznię-ogień. Noc ci z karku zedrę - twój płaszcz!