ดอกดินกลิ่นยาง

(Verse 1) กลางป่าลึกอยู่ดอกดินสวยสง่า ท่ามกลางลมพัดพาไม่เคยไหว เธอคล้ายดอกไม้เล็กกลางป่าไพร ยืนหยัดสู้ไม่ยอมแพ้ให้โชคชะตา (Pre-Chorus) แม้ลมฝนจะกระหน่ำแรงแค่ไหน เธอยังยิ้มยังยืนไม่เคยล้า เหมือนดอกดินที่สู้ทนต่อเวลา แกร่งจากใจไม่มีใครพ่ายเทียมเธอ (Verse 2) เมื่อยามฟ้าสีครามยิ้มให้เรา ดอกดินนั้นเบ่งบานเช่นหัวใจ เธอคือหญิงสาวสู้ฟ้าไม่หวั่นไหว ผ่านพายุมาได้ด้วยใจเธอเอง (Bridge) ดอกดินนั้นไม่เคยคิดทิ้งฝัน เธอก็เช่นกันไม่เคยหลบหนี สู้ไปในวันที่ฟ้าจะยินดี เพราะเธอคือแสงที่ยิ่งใหญ่ในใจเรา (Chorus) เธอคือดอกดินที่งามสง่า ทนความทุกข์แต่ยังคงสวยกว่า แม้ฟ้าฝนจะพัดพาโหมกระหน่ำมา หัวใจเธอยังคงสู้ไปไกล (Outro) ดอกดินนั้นยังงามในทุกวัน เช่นเธอที่สู้ไปด้วยศรัทธา เธอคือความงามในโลกที่มีค่า ดอกดินงามสง่าในหัวใจเรา