De Könich an Moderdach

Text Wilma Schlüter [verse] Wat deh de Könich an Moderdach he seht in de Bodwann un hett sik wat lach! Ick bün de Könich, een mächtigen Mann Wat geit mi mien ole Moder an! Junge Derns schölt hüt danzen, den Könich to Ehr ole Frunslüüd to Kark gohn - to den Preesters Pläsehr! He reep no sien Dehners - "Nu dröcht mi gau aff - hüt fiert wi nie Moder- sonnern Könich sien Dach!" Denn Könich sien Moder, den Könich sien Fruu, de kennten ehrn Könich - denn grooden Filu. "Uns Könich, de groote, de Kirl as'n Bohm de schall hüt beleven een Kinnerdrohm." [Chorus]Mien Könich, mien Könich du Nachtmütz mit Ohrn Lot die mol watt von de Frunslüüd verklorn![verse] De Könich de klingel, he rööp un he klopp keenen leet sik seen, keeneen hölp em op! De Könich funn keen Handook un neem de Gardien keen Büx un keen Hemd, nur dat Nachhtemd anne Lien! Mit Nachthemd un Nachmütz renn he dör sin Schlott keen Minsch weer to seen, keen Muus un keen Rott! De Schränk de weern utrümt, de Köök blitzeblank keen Krömel to eeten, keen Kaffee keen Trank! De Könich inne Nachmütz kem anne Butendöör dor funn he een Nohrich, de vokloor dat Mallöör: "Uns Könich, de groote, is krank un brukt Ruh dat Schlott is hüt schloten - denn Könich sien Fru!" [Chorus]Mien Könich, mien Könich du Nachtmütz mit Ohrn Lot die mol watt von de Frunslüüd verklorn![verse] De Könich int Nachthemd much nie op de Stroot barfoht in Tüffeln wüss he sik keen Roht! Hungri un dösti seet he op sien Thron he weer so verlooten, so trurich un lohm! Dor hör he wat kloppen, dor hör he Schree "Wokeen mach dor koomen, ojeminee!" De Könich de kröp sik flink achtern Stoohl een Fru - ganz in schwatt - güng dör den Sool! Sien Moder weer dat, se huul un see stöhn: De Könich is doht, mien arme Söhn De Könich de reep: Mien Moder, kiek her, hier is dien Söhn, ick bün noch op de Eer! De Moder verfehr sik: Een Spöök büs du - een arme Seel - un finns keen Ruh! De Könich de wimmer: Nu kiek doch kloor, hier stoh ick in't Nachthemd, wahrhaftich un woor! Dien Spöök, de hett Hunger, dien Spöök de hett Döss Ach Moder - mien Moder, du büst doch mien Best! Dien Best schall ick ween, du Nachtmütz mit Oorn? Dat weer nie so eenfach - die dat to verkloorn! Siet Johrn all töv ick an Moderdach op mien Söön, de Könich, bit lot in'ne Nach Jüst so as du dorsteihst - in Nachtmütz un Hemd so büs du mien Söön - so heff ick di kennt Un do dat bedenken, du mächtige Mann dien Moder de kennt di mit gor nix an! [Chorus]Mien Könich, mien Könich , du Nachtmütz mit Ohrn Lot die mol watt von de Frunslüüd verklorn Dien Spöök, de hett Hunger, dien Spöök de hett Döss Ach Moder - mien Moder, du büst doch mien Best! Dien Best schall ick ween, du Nachtmütz mit Oorn? Dat weer nie so eenfach - die dat to verkloorn! Siet Johrn all töv ick an Moderdach op mien Söön, de Könich, bit lot in'ne Nach Jüst so as du dorsteihst - in Nachtmütz un Hemd so büs du mien Söön - so heff ick di kennt Un do dat bedenken, du mächtige Mann dien Moder de kennt di mit gor nix an! [Chorus]Mien Könich, mien Könich , du Nachtmütz mit Ohrn Lot die mol watt von de Frunslüüd verklorn