Kerem Acar - Son Söz

Senden kalan bir acı saplandı sol yanıma, Kalbim yangın yeri, kayboldu ruhum karanlıkta. Gözlerimde dünün izleri, durmadan akar, Hayalinle savaşıyorum, bu yara hiç kapanmaz da. Bu şehir sensiz, şarkılar sessiz, Yıkık duvarlarda yankılanır adın. Zaman ağır, günler yalan, Kurtuluş yok ki sensiz olduğumdan. Sen gidince tüm hayallerim küle döndü, Sözlerim çarpıp duruyor boş duvarlara. Kaybolduğum sokaklarda beni kimler görür, Yalnızlık ateşi içimde kor gibi yanmaya. Dön geri ne olur, kırık kalbime bir söz bırak, Yoksa bu şarkı sonsuza dek susacak. Her gece rüyalarımda seni arar dururum, Uyanınca yokluğun bir tokat gibi vurur. Ellerimde soğuk bir anı, gözlerimde bu hüzün, Kendime sorup dururum: “Niye bitti bu sözün?” Umut yok, kaçış yok, Her sokakta sen varmışsın gibi. Özlemin bir sis gibi sardı tüm benliğimi, Nefes almak bile artık zor geliyor ki. Sen gidince tüm hayallerim küle döndü, Sözlerim çarpıp duruyor boş duvarlara. Kaybolduğum sokaklarda beni kimler görür, Yalnızlık ateşi içimde kor gibi yanmaya. Dön geri ne olur, kırık kalbime bir söz bırak, Yoksa bu şarkı sonsuza dek susacak. Belki bir gün yeniden aynı yolda yürürüz, Fırtınalar diner, güneş doğar, ısınırız. Ama şimdi çok uzaktasın, düşlerim bile uzak, Sadece sesin çınlıyor kulaklarımda donuk. Sen gidince tüm hayallerim küle döndü, Sözlerim çarpıp duruyor boş duvarlara. Kaybolduğum sokaklarda beni kimler görür, Yalnızlık ateşi içimde kor gibi yanmaya. Dön geri ne olur, kırık kalbime bir söz bırak, Yoksa bu şarkı sonsuza dek susacak.