Mtvaris Tsekva

[„მთვარის ცეკვა“ / "Mtvaris Tsekva"] [1] ღამე ნელა მიიწევს, ცხელი და წყნარი, მზარდ მთვარეს ეფარება ვერცხლის ცა, შენ მარტო მიაბიჯებ იმედის გზაზე, ელოდები ჩემს თვალებს და ქარის ჩახუტებას, თბილი და ტკბილი როგორც დილა, როდესაც მზე იწევს და ჩრდილი ქრება. [მოკლე ინტერლუდია] [2] ბედი გვაერთებს, როცა ცა გვიყურებს, ჩვენი გულები ჩუმად ძგერს, ჩვენი სიყვარული ძლიერია, თავისუფალი და ღრმა, როგორც სიზმარი გრძელი ან უბესო ჭა. [ხანგრძლივი ორკესტრალური ინტერლუდია] [3] თუნდაც სურვილები და მანძილი გვაშორებდეს, გვრჩება სიახლოვე, როგორც მყარი ბრილიანტი, ვადნობთ თოვლს, ვტეხავთ ქარს, ვინაიდან დროის მდინარე ჩვენ არ გვცვლის. [ინტერლუდია] [4] ჩვენ ვრჩებით ერთად, როცა ალიონი ჩნდება, და მწვერვალზე მზე აინთება, როცა ღამის ჩრდილი ქრება, და ბოლო ვარსკვლავი მშვიდად ქრება. [5] მთვარე დაბრუნდა, როგორც ჯადოქარი, შენ კვლავ დადიხარ ვერცხლის გზაზე, მაგრამ ჩვენი ბედი ძლიერ ქარს ჰგავს, რომელიც შენს გულში სიყვარულს მოაქვს.