De gekko en de slaper

In de diepe rust van de nacht, met ogen gesloten strak en dicht, Opent de slaper plotseling zijn ogen, een wereld vol verwondering in zicht. Daar, aan de muur, in het zachte maanlicht gloed, Verschijnt een gekko, zo bijzonder en verlicht. Met zijn wiebelende staart als een delicate veer, Gaat hij op stap, kalm en zonder enige angst of weer. De gekko, wonderlijke hagedis met verbluffend talent, Jager van muggen en vliegen, insectenagent.
Zijn poten als lamellen hechten zonder lijm 
en zwaarteloos klimt hij omhoog Zijn ogen als parels, groot en helder, Verjagen de plaaggeesten, steeds weder. Terwijl de waker zich in verwondering wentelt, Over deze hagedis, die klimt en spint. Een natuurlijke held, elegant en snel, Een glimlach in de duisternis, 
met zijn charmante blik. Kleine metgezel die ons verbaast, telkens weer. Laat de gekko je verrassen, met zijn gratie en flair, In de nachtelijke uren, vol mysterie en pracht, Brengt de gekko weer vreugde in donkere nacht. Slaap gerust, weet je gesust.