[Ορχηστρικό] [Μελωδικό, οικείο, όμορφο—βιολί, ακορντεόν, πιάνο] [Στροφή 1 - Γυναίκα] Με κάνεις να τρέμω, σαν άνθος κερασιάς στον άνεμο του Μαρτίου. Στο τέλος, θα ήθελα να πέσω από τα κλαδιά στις βλεφαρίδες σου, χαϊδεύοντας απαλά τα μάγουλά σου— και μετά, ελαφρά, τόσο ελαφρά, να φιλήσω τα χείλη σου. [Στροφή 2 - Άνδρας] Καθώς πέφτω, φαντάζομαι ότι με πιάνεις στην παλάμη σου… Και με κοιτάς, με κρατάς κοντά, πιο κοντά, πιο κοντά στην καρδιά σου. [Ανοδικό μέρος] [Στροφή 3 - Γυναίκα] Μα αγάπη μου, είμαστε μόνο ηχώ, σκόρπιοι στίχοι πάνω από έναν ωκεανό, μελωδίες χαμένες στον άνεμο του χρόνου. Ξυπνάς καθώς ονειρεύομαι, ψιθυρίζω καθώς βυθίζεσαι στη σιωπή. Δέκα χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, επτά ώρες λαχτάρας απλώνονται ανάμεσά μας, μια γλώσσα που κανείς μας δεν μιλά, κι όμως, καταλαβαίνουμε. [Στροφή 4 - Άνδρας] Τα λόγια σου αγγίζουν το δέρμα μου σαν νότες ενός τραγουδιού που μόνο η ψυχή μου θυμάται. Σου γράφω με το μελάνι του μεσονυκτίου, και μέχρι την αυγή επιστρέφεις με μια μελωδία που φέρει το όνομά μου. Δεν είμαστε δύο χέρια που φτάνουν μέσα στο κενό, ζωγραφίζοντας ο ένας τον άλλον με μουσική, με ποίηση, με τη μόνη αγάπη που γνωρίζουμε; [Ανοδικό μέρος] [Στροφή 5 - Γυναίκα] Αν μπορούσα να σκίσω την απόσταση, να διπλώσω τον ουρανό σαν χαρτί, να γράψω το όνομά μου στα ακροδάχτυλά σου, θα έτρεμες ακόμα, σαν άνθος κερασιάς που πέφτει στα χέρια σου; [Στροφή 6 - Άνδρας] Πες μου— αν είμαι ο ψίθυρος στο όνειρό σου, είσαι η φωνή που με ξυπνά; Αν είμαι η νότα στο τραγούδι σου, είσαι η ανάσα που τη τραγουδά; Αν είμαι για πάντα απλά ένα ποίημα στα χέρια σου, θα με κρατούσες ακόμα, σαν να ήμουν αληθινός; [Outro] [Μελωδικό, οικείο, όμορφο—βιολί, ακορντεόν, πιάνο] [Σβήσιμο] [Τέλος]