(Verse 1) ดอกไม้ผลิบานกลางไพร ช่วยค้ำชูหน่ออ่อนให้ไสว โอ้วิบากเพลิงผลาญลงกลางใจ น้ำตานองท่วมทั้งแผ่นดิน (Verse 2) เธอคือแม่พิมพ์ของปวงชน ยอมสละตนกั้นเปลวไฟ ดั่งสายฝนดับไฟในใจ ชีพวายพาศิษย์พ้นภัยพาล (Chorus) แม้อายุขัยยังเยาว์วัย ได้จารึกไว้ในใจไทยทั้งผอง เป็นแบบอย่างให้ชนรุ่นหลัง สร้างความดีงามตามรอยเธอ (Bridge) ฐานะรุ่นพี่ขอน้อมส่ง จิตอาสาความดีที่เธอทำ แม้น้ำตาไหลริน ไม่สิ้นคำ ร่ำลาสู่สุคติภพเบื้องบน (Outro) เธอคือแสงส่องนำในวันมืด แม่พิมพ์ผู้กล้า สู่นิพพาน ความดีที่เธอสร้างยังคงอยู่ เป็นตำนานจารึกนิรันดร์กาล