Των λεωφορείων τις στάσεις

Των λεωφορείων τις στάσεις λερή η σκόνη καταπλακώνει έχει περίπτερα εκεί έχει και κάδους απορριμάτων. τζάμια, δεντράκια καχεκτικά, εκατομμύρια μπαλκόνια, γύφτοι, ραγκλοί, μπαλαμοί, μικροπωλητές, μεταπράτες, μπογιατισμένες γυναίκες που απο δυό μέτρα μυρίζουν, ξένοι κι εκεί όλοι κανείς δέν κοιτάει τον άλλο στα μάτια. το λεωφορείο στη στάση απαντέχοντας είμαι κι εγώ εκεί. σε όλων των αυτοκινήτων ουρούν τα λάστιχα οι σκύλοι, εποφθαλμιούν τους κάδους των απορριμάτων οι γάτες. ρόδες τεράστιες περνούν, ξερνούν μαυρίλα οι νταλίκες απο Τουρκία Ουγγαρία Ιταλία και απο όλες τις χώρες. έχει χοντρούλες θείες με μαλλιά βαμμένα, γιαγιάδες, ξένους εργάτες με ίσια μαλλιά, ξυρισμένους παππούδες. έχει κορίτσια με φακέλλους στο χέρι πάντα κρατούν κινητό, μια σημειώσεων δέσμη. στων λεωφορείων τις στάσεις παρών είναι το χάος πάντα, ό,τι άλλο εκεί κι άν έχει, εκεί βρίσκεται και το χάος το μέγα, το χαος, του κόσμου η αιτία, καθαρός, φαιδρός και λεβέντης. στου λεωφορείου τη στάση απαντέχοντας είμαι κι εγώ εκεί άν πάς στον κάδο να φτύσεις κοίτα εκει μέσα κι εγώ είμαι συγκεκριμένα ο έρως στον απορριμάτων τον κάδο.