'Αψυχοι αθάνατοι 2

Κόσμος πάει και έρχεται σε παρελθόντα χρόνο Γίνηκαν οι νέοι γέροι .... τζούφιοι σπόροι πεταμένοι στο δρόμο. Στην καταχνιά του μαύρου τ' ασπρόμαυρο προβάλει για ελπίδα Χαμένοι...... Ως το μεδούλι ποτισμένοι Ζωή κλεμένη αγκομαχα το αιμα μες στις βλεβες με ζορι το πολυτιμο φορτιο κουβαλα καρδια που ιδρωνει απ' τον κοπο πως να χορτασει το μυαλο με οξυγονο στη τρελα φτανει απ την πεινα πως να βασταξει αυτα που θελει και ξεχνα θαρρει πως ειν σαν τις γεματες τσεπες εχει ν αγορασει... κατι που κανενας δεν πουλα κανα δυο ονειρα του μειναν μοναχα πανω τους πιανεται με περιτεχνη λαλια μα τα πρεπει που μαζευτηκαν πολλα εχασε την ψυχη που για τοσο αγωνια Απ' το πουθενά στο τίποτα μαύρος καπνός θα βγαίνει Θεατές και μάρτυρες στη σφαγή με αίμα χορτασμένοι Προχωράμε όλοι μαζί πτώματα τάφοι ομαδικοί Κάποτε... κάπως κι οι αθάνατοι πρέπει να πεθάνουν Ας είναι ο τάφος τους κοινός Πάνω τους μη μπει δοκός μήτε πλάκα και σημάδι Ας αφεθούν στης λήθης το πηγάδι