Doğa

Yalnız bir doğa çiziyorum bugün, Islak ve nemli ormanlarda bir hüzün. Gökyüzü kasvetli, düşlerimle örtülü, Fırçadaki renk, kaybolmuş bir duyguyu arıyor. Fırçamla çiziyorum hayatı, Her darbe, içimde bir kırılma. Ağaçlar yükseliyor, nehirle sarmaşık, Geçmişin izleri soluyor, doğa bana acı bir sır fısıldıyor. Kasvetli nehri unutmuyorum, Gözyaşım suda kayboluyor. Balıklar susuyor, bir acı var her damlada, Bir hayat uyanıyor, ama ben ağlıyorum, yaşatmak için. Bir damla daha düşer, bir umut var, Doğanın bağrında, her şey bir savaş. Bir fırça darbesiyle doğan hayat, Bir gülüş var, kaybolmuş tüm gecelerde. Bakıyorum, ne canlı bir tablo, Dalgaların içindeki kaybolan zaman. Her renk bir anlam, her çizgi bir derinlik, Doğa sessizce öğretiyor bana hayatın sırrını. Yalnız bir doğa, yalnız bir ben, İzlediğim her yol, beni alır içinden. Bir balık gibi kaybolurum bu suda, Ve ben çizdikçe kaybolurum her adımda.