(Verse 1) ใจพังสุดจะรั้งรักไว้ ไม่มีพลังเหลือในกาย อยากคว้าเธอไว้ใกล้ ๆ แต่ชีวียังต้องก้าวเดิน (Chorus) แม้จะเจ็บจนลึกถึงในใจ ต้องเริ่มทางใหม่ในหนทางไกล แม้หัวใจยังเฝ้าถวิล ฝืนทนอยู่ในความชาชิน (Verse 2) แผลลึกเป็นร่องรอยความเย็นชา ยังทิ้งไว้ช้า ๆ ในสายตา แม้ว่าเธอไปไกลสุดฟ้า แต่ขาสองข้างจะยังก้าวไป (Chorus) แม้จะเจ็บจนลึกถึงในใจ ต้องเริ่มทางใหม่ในหนทางไกล แม้หัวใจยังเฝ้าถวิล ฝืนทนอยู่ในความชาชิน (Outro) ช้ำแต่ยังเดิน ฝืนใจยอมรับ รอยรักที่ฝังลึก จะจางลงสักวัน