Herr: es ist Zeit. Der Sommer war sehr groß. Leg deinen Schatten auf die Sonnenuhren, und auf den Fluren laß die Winde los. Befiehl den letzten Früchten voll zu sein; gieb ihnen noch zwei südlichere Tage, dränge sie zur Vollendung hin und jage die letzte Süße in den schweren Wein. Wer jetzt kein Haus hat, baut sich keines mehr. Wer jetzt allein ist, wird es lange bleiben, wird wachen, lesen, lange Briefe schreiben und wird in den Alleen hin und her unruhig wandern, wenn die Blätter treiben. [unusual melody drift] [georgian female deep voluminous voice] დროა, უფალო. მიიწურა ზაფხულის ჟამი. ჩრდილით მონიშნე მზის საათი, რომ ველზე ქარმა დარჩენილი მოცელოს წამი. ბრძანე, სიმწიფით ამოივსოს ბუნებამ პირი და სამხრეთული მიუძღვენი მზიანი ვნება, ჩაწურე მასში, მძიმე ღვინით მოვინადიროთ ნაგვიანევი შემოდგომის დღის სიტკბოება. დღეს უბინაოს მიატოვებს სახლ-კარზე ფიქრი, მარტოსული კი მარტოობას თავს ვერ დააღწევს, მუდამ იფხიზლებს, წაიკითხავს, ვრცელ ბარათს დაწერს, იხეტიალებს ხეივნებში აქეთ და იქით, სულაწეწილი როცა ქარი ფოთლებს დაარწევს.