ο κόσμος κι ο καιρός

Μια καλός και μια κακός ειν’ ο κόσμος κι ο καιρός μια φοράς παλτό και σκούφο μια φωνάζεις ζήτω, γιούχο. Μια σου φταίνε μια τους φταις πότε λένε πότε λες μία πάνω μία κάτω απ’ την κορυφή ως τον πάτο. Ό, τι αλλάζει ξαναλλάζει η αλλαγή εξουσιάζει, πάνε έτσι πάνε αλλιώς τα μυαλά του καθενός. Πότε ήλιο πότε βρέχει, σταματάει μα και τρέχει, ό, τι το σχοινί απλώσει θα το βρέξει ή το στεγνώσει. Μια να θες μια να μη θες ή θολό ή διαυγές το ποτάμι δεν περνιέται άμα η γέφυρα γκρεμιέται. Μια μεγάλο μια λειψό το κουράγιο ή το μυαλό μια του ύψους μια του βάθους του σωστού ή και του λάθους. Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΠΑΙΤΕΙ ΝΑ'ΣΑΙ ΔΙΚΟΣ ΤΗΣ ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΟΛΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΝΑ ΠΑΝ ΚΑΛΑ. ΜΑ ΕΧΕΙΣ ΓΙΝΕΙ ΤΩΡΑ ΠΛΕΟΝ ΔΗΜΙΟΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΟΣΑ ΕΧΑΣΕΣ ΠΟΥΛΩΝΤΑΣ ΤΗΝ, ΠΟΛΛΑ.